Lentegedicht 2025
Seizoensgedicht > vanaf 2023 > 2025
Piet-Hein
Houben (1931-2021) was zijn hele werkzame leven diplomaat maar schreef ook
poëzie. Toen in 1982 zijn debuutbundel uitkwam, was hij ambassadeur in
Thailand. Het lentegedicht komt uit deze eerste bundel. ‘Echo’ was eerder in datzelfde
jaar samen met twee andere gedichten te lezen in het tijdschrift De Tweede
ronde. In 2005 verscheen de laatste bundel van Houben.
Dit gedicht
begint met blauwe lucht die in stukken naar beneden valt: een beeld waarin ik
een glimp van de lente zie, achter de kale takken van het nog winterende bos. In
de tweede strofe volgt het spel met licht; de ochtend verzamelt er ‘de jongste
kleuren’. Vandaar voert het gedicht ons naar de ‘vederlichte echo aan de plas’,
naar de eerste stem, naar het kind dat daar danst in de lente. De laatste
regels ontroeren mij. Ik herken er iets van mijn eigen vroege ochtend in.
Echo
In blauwe stukken valt de voorjaarslucht
door het geraamte van het krakend bos.
De sneeuw is schuifelend in de grond gevlucht
en weekt de slippen van de winter los.
Bedauwde adem van de dag bewaart
nog tranen van een langgerekt verzet.
De ochtend speelt met schichtig licht, vergaart
de jongste kleuren op een oud palet.
Hier weer de allereerste stem ontmoeten,
de vederlichte echo aan de plas
en zo maar dansen, dansen tot het gras
te scherp geworden is voor kleine voeten.
Weer wil ik weten wie ik vroeger was
toen ik een lied zong en een bloem begroette.
Piet-Hein Houben
Sirene en andere gedichten. Amsterdam: Querido, 1982.
